BEYOND

 

 

God knocked at my door once again.

"Lord what did you, bring today?'', I asked.

"The dish which i am going to serve you is spicy and bitter... Unchecked amount of sweet and taste will spoil your system''.

Now i know that all the sunshine will only make a desert. Sometimes it is the  medicine that helps than ice creams do.

By frequently giving darkening experiences God shapes your destiny and helps you to be more mature.

 Sometimes God dares to leave you alone even to the extent of sanctioning you to manage without Him.

 

 

 

HE WENT OUT TO THE DARK SAYING NOTHING.

It was almost ten years ago that he made his first visit. I as a student at malankara seminary then. Life was not that eventful like these days.  I saw him like any other ordinary beggar who had been coming there expecting something for their sustenance . What stroked me with a second look was he had a semblance to one whom I kept so close to my heart. He had something which kept on telling me that he was more than a beggar.
I asked him why he came. He told me two needs. His glasses are broken hence he needed a new pair of glasses and some money to buy lottery tickets. He told me he used to sell lottery tickets but now he is not in position to buy them. We had enough fund to meet both needs and he went peacefully with tears in his eyes.
The second visit was in the next year and I was about to complete mu priestly formation. I told  him that you might not see me when you come here next time. He asked for my contact number but I did not have any personal number then. Wherever you go once in an year I will come to see you, told he and went away. By then I got it very well that he had no family nor children and he was coming out from the streets.
I started my priestly ministry in a remote village and after few months it was a great surprise for me to see him in the place where I lived. To the question ho did he manage to locate me I did not get any answer but he simply laughed and asked for some water.
One more time he came.  I saw him some more aged and wrinkled and was struggling to walk. He said he is in an old age home and it is with great struggle that he could come this time. He said he would not stay there  any longer that the place lacked clean air. He stayed for some time and when he was about to go I wished him to stay back. He refused and said, I will come whenever I want to meet you father.
Often we think that poor people come to visit us always for money. But to me this old man was of different genus. He accepted money only if he was in need of money. Often when I offer money he used to tell, do you think I come for money, father?
That was the last visit.
Years rolled by and now whenever the calling bell rings I pray that I would be he who is standing at the threshold. Still I wait. But never he came. I don't know whether he is alive.
Actually I don't know anything about him . 

EGO TRAP

Man seems  to be capable of doing anything except subduing one's ego. Ego satisfaction becomes the underlying reality behind every human act , no matter whether it is virtue or vice. Even the apparently  deeds of charity are born out of one's subconscious desire to be different from others. Don't think how cynic I am. This is the truest self analysis that one can make. To be spiritual simply means to get out of those natural tendency. To be spiritual means to get behind and stand at the last row, unidentified and unrecognised., silent and submissive. Love you.

Dreaming stars

Two months for a speedy training for Ugc net exam at Trichur has not been an extra ordinary thing when it started. But God plans everything beutifully than we ever expect. To put things simply and honestly we never expected any miracles from such a coaching centre. But God hides miracles behind the most ordinary and insignificant things. To meet a person like Dr. Vijayaraghavan was more than a miracle. To hear him in a mystic mood of meditation was really a spiritual exercise. A man who turned the profession of teaching into an exercise of mystical union with the Etrrnal was more than that words can communicate.
More about that in the coming days.

ആയുര്‍ രേഖ

എത്ര കാലം ജീവിച്ചു എന്നതല്ല എത്ര ഗുണപരതയോടെ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ മാറിലൂടെ കടന്നു പോയി എന്നതാണ് ഒരാളുടെ ആയുസ്സിനെ സംബന്ധിക്കുന്ന പ്രസക്തമായ ചോദ്യം. എല്ലാവരും അവരവര്‍ക്ക് വേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന ഭൂമിയാണിത്. അതിലെത്ര പേര്‍ക്ക് വീടിന്റെ നാല് ചുവരുകള്‍ക്ക് വെളിയില്‍  പ്രധാനപ്പെട്ട ചില കാര്യങ്ങള്‍ കണ്ടെത്താന്‍ ആവുന്നുണ്ട്‌? മക്കള്‍ക്ക്‌ ഒരു കുഞ്ഞുടുപ്പു വാങ്ങുമ്പോള്‍ നഗ്നരായ എത്ര കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ വിലാപങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്തു നടുങ്ങി, അത്താഴം കഴിക്കാനിരുന്നപ്പോള്‍ പട്ടിണി പൊതിഞ്ഞു കെട്ടി ആഹാരമാക്കിയ എത്ര പേരുടെ മുഖങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്തു കഴിച്ച ആഹാരം തൊണ്ടയില്‍ കുടുങ്ങി ഇങ്ങനെയുള്ള ചോദ്യങ്ങള്‍ അത്ര നിസ്സാരങ്ങള്‍ ആണോ?

    വേദനയാണ് മനുഷ്യന്റെ സ്ഥായിയായ ഭാവം. പുഞ്ചിരിയെക്കാള്‍ അധികം കണ്ണീരാണ് ഈ ഭൂമിയില്‍ പടരുന്നത്‌. എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും പുഞ്ചിരി വിരിയുന്ന ഒരു കാലം അതി മോഹമാകുമോ? വേണ്ട, എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും വേണ്ട അടുത്ത് നില്‍ക്കുന്ന ഒരു നൂറു പേരുടെ മനസ്സില്‍ ഒരു പൂക്കാലവും ഇല കൊഴിയാത്ത വസന്തവും സമ്മാനിക്കാന്‍ എനിക്കാവുമോ? 


       ആഘോഷ  തിമിര്‍പ്പുകള്‍ സമ്മാനിച്ച ഒരു ക്രിസ്മസ് കൂടി കടന്നു പോയി. ഒരു പുതിയ വര്‍ഷത്തിലേക്ക് കാലൂന്നാന്‍ കൊതിക്കുന്ന ഒരു മനസ്സോടെ മനുഷ്യര്‍ രണ്ടായിരത്തി പന്ത്രണ്ടിന്റെ പടി വാതില്‍ക്കല്‍.........................../ നില്‍ക്കുന്നു. ആശംസിക്കാന്‍ നല്ലതൊന്നും എന്‍റെ കൈവശമില്ല. ഖേദത്തോടെ...... 

ആദിമ വിശുദ്ധികളുടെ ഗ്രാമം

നിഴലുകള്‍ ചാഞ്ഞുറങ്ങിയ നാട്ടുപാതയിലൂടെ ഒരു ഡിസംബറിന്റെ തണുത്ത അന്തിയില്‍ മിഴികളില്‍ നിറയെ നഗര ഗൌരവത്തിന്റെ സംശയങ്ങളുമായി നിങ്ങള്‍ ഞങ്ങളെ തേടിയെത്തി. എന്നും ചില്ലുമഴ പോലെ കണ്ണീരു പെയ്തിറങ്ങുന്ന ഞങ്ങളുടെ വിരസ ദിനങ്ങളില്‍ നിങ്ങളുടെ സ്നേഹം ഈറന്‍ നിലാവായി. ദൈവം വിദൂരമായ ഒരു ആകാശക്കിനാവല്ലെന്നും ദൈവത്തിനു മനുഷ്യരുടെ ഇടയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാനകുമെന്നും ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞ ആ സപ്ത ദിനങ്ങള്‍ ദൈവം ഭൂമിയിലേക്ക്‌ ഇറങ്ങി വന്നതിന്റെ  ഓര്‍മ്മ പുതുക്കുന്ന ക്രിസ്മസിന്റെ ദിനങ്ങളായത്‌ യാദൃശ്ചികമാവാനിടയില്ല.ഉവ്വ്. ഈ ദിനങ്ങളില്‍ പലവേള ഞങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ അവന്‍റെ  വസ്ത്രമുലയുന്നത് ഞങ്ങള്‍ കണ്ണോടു കണ്ണ് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഞങ്ങള്‍ അവന്‍റെ വസ്ത്ര വിളുമ്പില്‍  തൊട്ടിട്ടുണ്ട്, കരങ്ങള്‍ കൂപ്പി നിന്ന് അവന്‍റെ മൊഴികളെ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. നന്ദി, നിങ്ങള്‍ക്കല്ല   ദൈവത്തിന്‌....

    പാപ്പാല.മാനവ വംശത്തിന്‍റെ  ആദിമ വിശുദ്ധികളുടെ ഈ  ഗ്രാമം എന്‍റെ ജീവിത വഴികളുടെ  ഒഴിവാക്കാന്‍ വയ്യാത്ത ഭാഗമായിട്ട് ഇപ്പോള്‍ മൂന്നു വര്‍ഷം കഴിയുന്നു.  കടുത്ത പട്ടിണിയുടെയും  വിട്ടൊഴിയാത്ത മാറാ വ്യാധികളുടെയും ബാന്ധവത്തില്‍ നുറുങ്ങി കഴിയുമ്പോഴും ഒത്തിരിയൊന്നും അവര്‍ തകരുന്നതോ കരയുന്നതോ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല. പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ ശവക്കുഴിയിലേക്ക് ഒരു പിടി മണ്ണും കൈക്കുടന്ന നിറയെ സൂക്ഷിച്ച പൂക്കളും ഒരു എങ്ങലോടെ വാരിയെരിഞ്ഞിട്ടു ഒരു കട്ടന്‍ ചായയിലെക്കും ഒരു ബീഡിപ്പുകയുടെ നാടന്‍ സുരക്ഷിതത്തിലെക്കും ഒരു ഹാങ്ങോവറും ഇല്ലാതെ അവര്‍ മടങ്ങുന്നത് ഞാന്‍ വിസ്മയത്തോടെ നോക്കി നിന്നിട്ടുണ്ട്... എന്‍റെ രണ്ടു മക്കളെയും കാന്‍സര്‍ കൊണ്ടുപോയച്ചാ, എല്ലാ മാസവും  അവരുടെ കുഴിക്കരികെ നമുക്ക് പോയി നില്‍ക്കണം   എന്ന് കണ്ണ് നിറയാതെ പറയുന്ന ഒരു അപ്പന്‍ എന്‍റെ അദ്ഭുതങ്ങളുടെ ഭാഗമാണിപ്പോഴും...

ജീവിതാനുഭവത്തിന്റെ പൊള്ളല്‍ കൊണ്ട് പാകം വന്നു പരുക്കരായ എന്‍റെ പാപ്പാലക്കാരെയാണ്  നിങ്ങള്‍ കരയിച്ചത്. സ്നേഹം കൊണ്ട്... കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാനാവാത്ത സ്വാഭാവികഭാവങ്ങള്‍  കൊണ്ട്..തീണ്ടലും അയിത്തവും ഇല്ലാത്ത സുകൃതം കൊണ്ട്.. ജനിച്ച നാളു മുതല്‍ ഇങ്ങോട്ട് തങ്ങള്‍ താഴ്ന്നവരാനെന്നു  കേട്ട് വളര്‍ന്ന അവരുടെ കാതുകളില്‍ അവര്‍ വലിയവര്‍ ആണെന്ന് ഒരായിരം തവണ  പറഞ്ഞും പറയാതെയും നിങ്ങള്‍ കേള്‍പ്പിച്ചപ്പോള്‍ അറിയാതെ എന്‍റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു... സത്യം..

  ഇനിയെന്നും ഞാന്‍ നിങ്ങളെയോര്‍ക്കും എന്‍റെ ജപനാഴികകളില്‍. നിങ്ങള്ക്ക് ജന്മം തന്ന മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് മുന്‍പില്‍ ഞാനെന്‍റെ കരം കൂപ്പുന്നു. ഹൃദയം കൊണ്ട് ഞാനവരുടെ പാദം തൊടുന്നു. ആദരവോടെ.........

A few years ago, a true story about a great player of his time, namely Arthur Ashe shuddered my thoughts like anything. He was African-American and had millions of fans all over the world. A great player and a thorough gentleman,In 1975, Ashe won Wimbledon, unexpectedly defeating Jimmy Connors.

In 1988, Ashe discovered he had contracted HIV during the blood transfusions he had received during one of his two heart surgeries. He and his wife kept his illness private until 1992, when the news leaked. Soon Ash started getting lots of mail.

Many asked him as to why did God choose him of all the people while he had not done anything wrong in his life? To this Ashe’s reply was, “All over the world some million teenagers aspire to become tennis players. Out of these million may be a hundred thousand reach to some sort of proficiency. Of them only a few thousand play in some circuit and only a hundred or so play the grand slam. Finally only two reach the final of Wimbledon. When I was standing with the trophy of Wimbledon in my hand I never questioned God “Why Me?” And now what right do I have to ask God “Why Me?” Ashe died in 1993.

Questioning the misfortunes that fall upon our peaceful days has almost become one of our habits to the extend of forgetting every graceful gift that life brought to us all through these years. Contentment is a virtue that the market cannot offer. It should arise from our innermost being. the tragedy of life is to pass days and months without raising our minds in gratitude to that unseen love that overshadows our fragile lives. Live with your hands folded and eyes tearful and that alone makes you human in letter and spirit